W mniej poważnych zabiegach stosowane jest miejscowe znieczulenie pacjenta. Powoduje ono brak odczucia bólu, dotyku i temperatury, znieczuleniu podlega wyłącznie obszar poddawany zabiegom. Przy takim znieczuleniu wykorzystuje się środek znieczulający hamujący przewodzenie w nerwach więc skutkujące brakiem odczucia bólu w danym miejscu.

Rodzaje znieczulenia miejscowego

Jednym z rodzajów stosowanych powszechnie jeśli chodzi o zabiegi medyczne jest znieczulenie powierzchniowe. Środek stosowany jest na powierzchnię skóry albo błon śluzowych. Może mieć on formę żelu, roztworu, maści, pudru płynnego zawierające lek znieczulający. Inne to znieczulenie nasiękowe, które polega na podaniu znieczulającego środka w okolicę miejsca podlegającemu zabiegowi. Jego odmianą jest tzw. analgezja czyli podanie leku w okolicy w której przerwano krążenie przy użyciu np. opaski uciskowej.

Znieczulenie przewodowe ośrodkowe

Aby dotrzeć do korzeni nerwowych otaczających rdzeń kręgowy stosuje się znieczulenie podpajęczynówkowe. Aplikacja leku polega na nakłuciu igłą bądź przez cewnik.

Równie popularne jest znieczulenie zewnątrzoponowe, przy którym blokowane są nerwy czuciowe.

Blokada nerwów obwodowych stosuje się przy zabiegach medycznych w obrębie kończyn górnych i dolnych. Celem blokady nerwów w tym przypadku jest dotarcie do pojedynczych nerwów czy splotów nerwowych.

Zastosowanie znieczulenia miejscowego jest dość szerokie. Znieczulenie powierzchniowe stosuje się w zabiegach laryngologicznych, okulistyce, dermatologii. Znieczulenie nasiękowe z kolei powszechnie wykorzystuje się  mniejszych ingerencjach. Znieczulenie przewodowe nerwów obwodowych stosuje się do blokady nerwów międzyżebrowych, splotu barkowego, nerwu kulszowego. Analgezja ośrodkowa popularna jest jeśli chodzi o zabiegi medyczne urologiczne, ginekologiczne, ortopedyczne, przy cesarskim cięciu. Dzięki nim blokuje się także ból przy chorobach nowotworowych.

Stosując znieczulenie miejscowe zostaje ograniczone do minimum ryzyko komplikacji i powikłań po operacjach czy zabiegach. Cały czas możliwe jest kontrolowanie pacjenta pozostałego świadomym w trakcie zabiegu, wyeliminować ewentualne zagrożenia. Jeśli pacjenci obciążeni są kardiologicznie to takie znieczulenie minimalizuje powstawanie zakrzepów. Po zabiegu pacjent nie powinien odczuwać żadnych dolegliwości wynikających ze znieczulenia, co w przypadku znieczulenia całkowitego nie jest możliwe. Zapewne dlatego w przypadkach nie wymagających bezwzględnie zastosowania takiego całościowego znieczulenia odstępuje się  z niego na rzecz znieczulenia miejscowego, szybszego, mniej szkodliwego (zwłaszcza dla osób z dodatkowymi chorobami współistniejącymi).